مزاحمت سایبری

استفاده از ابزارهای دیجیتال باعث می شود که انتشار به طور گسترده تر و سریع تر بدون هیچ محدودیت زمانی و مکانی 24 ساعته و همه روزه انجام شود و این مسئله است که پدیده آزار و اذیت را تشدید می کند.

آزار و اذیت و مزاحمت سایبری می توانند عواقب جدی بر سلامت جسمی و روانی کودک داشته باشد.

من از فرزندم حمایت می کنم :

• به او به طور واضح می گویم که می تواند در هر زمان نزد من بیاید و با من گفت و گو کند.
• به او توصیه می کنم بزرگسالان مورد اعتمادی را که می تواند در صورت بروز مشکل با آنها صحبت کند (معلمان، پرستاران مدرسه و غیره) را به خاطر داشته باشد.
• من به او توضیح می دهم که اگر قربانی تمسخر توسط دیگران شده است، او مسئول نیست.
• به او میگویم که من از او حمایت میکنم. که اگر او را تهدید کردند، من مراقب او هستم و از او محافظت میکنم.

من حق دارم نگران باشم اگر :

• فرزندم هميشه دير سر کلاس می آید. شاید سعی می کند از همکلاسی ها در حیاط یا راهروها دوری کند.
• او دیگر نمی خواهد در فعالیت های مدرسه و فعالیت های فوق برنامه شرکت کند.
• زیاد از مدرسه غیبت می کند.
• نمرات تحصیلی او پایین می آیند.
• اغلب سر درد و یا شکم درد دارد.
• کمبود خواب دارد.
• در او علائم اختلالات تغذیه ای دیده میشوند.
• او پرخاشگر می شود.
• گوشه گیر میشود و از دیگران کناره میگیرد.
• عزت نفس پایینی را از خود نشان می دهد.

کودک من مورد آزار و اذیت و مزاحمت سایبری در فضای مجازی قرار گرفته. چه کار میتوانم بکنم ؟

• از او می خواهم وضعیتی را که در آن قرار دارد برایم تعریف کند.
• بدون اینکه در مورد فرزندم قضاوت کنم، به حرفهایش گوش میدهم.
• از او می خواهم که بتوانم پیام ها، عکس ها یا ویدئوهایی را که در مورد او در اینترنت در حال پخش است، ببینم.
• به معلم و مدیریت مدرسه او اطلاع می دهم تا به این وضعیت رسیدگی کنند و هر چه زود تر متوقف شود.
• به یاد می آورم که بر اساس واقعیت ها, قانون می تواند از کودک من محافظت کند.
• با رضایت فرزندم، شواهد (عکس، فیلم یا اسکرین شات از پیام ها) را جمع آوری و ذخیره می کنم.
• می توانم با نزدیکترین ایستگاه پلیس تماس بگیرم تا این مورد را اعلام کنم.
• با توجه به توصیه های پلیس،
  • با مدارک همراه با فرزندم یا بدون او به ایستگاه پلیس می روم.
  • شکایت می کنم.
  • مطالب را گزارش میدهم و حساب مزاحمان را مسدود می کنم.

برای اینکه بتوانم فرزندم را همراهی کنم :

• به یاد دارم که او قربانی است، ایجاد احساس گناه در او، مسئله را حل نمی کند و باعث آن میشود که او به من اطمینان نکند و حداکثر اطلاعات را با من در میان نگذارد.
• من صبور هستم. فرزندم به زمان نیاز دارد تا برایم تعریف کند چه اتفاقی برایش افتاده است.
• به فرزندم پیشنهاد میکنم تا تحت مراقبت یک روانشناس باشد.

اگر فرزند من شاهد آزار و اذیت و یا مزاحمت در فضای مجازی است :

• به او توضیح می دهم که او برای اینکه بزرگسالان بتوانند موقعیت را تشخیص دهند و مدیریت کنند نقش مهمی دارد.
  • من از او دعوت می کنم که با من یا با یک بزرگسال مورد اعتماد در مدرسه اش صحبت کند.
  • از او می خواهم که در مسخره کردن ها شرکت نکند.
  • او را تشویق می کنم که از فرد قربانی حمایت کند.
  • در صورتی که فرزندم از انتقام جویی میترسد و از این موقعیت ابراز نارضایتی میکند، به او توصیه میکنم که با دوستانش در این مورد گفت و گو کند شاید که آنها بتوانند با هم همکاری کنند.